Niokola koba!

Zaterdag 9 februari, 23h, tijd om naar de luchthaven te vertrekken! Mama was al een half uurtje geland, maar ik heb toch nog een half uur mogen wachten…in de kou. Ja ik had het ijskoud, ondanks dat ik een lange broek en trui aanhad, en het waarschijnlijk nog 20 graden was! :)
Het was vreemd om mama terug te zien na zo een lange tijd, maar natuurlijk wel leuk!
Ze heeft de eerste 2 nachten bij mij thuis geslapen. Thuis waren ze heel blij met de komst, ze waren benieuwd naar mijn Belgische mama. J Mama had veel kleren en speelgoed bij voor de kinderen, en ook enkele kadootjes voor de ouders. Dit brak het ijs en ze waren er super blij mee! Maar natuurlijk heb ik ook vanalles gekregen; zuivere kleren, kaartjes en niet te vergeten: chocola! Ik wil iedereen langs deze weg nog eens bedanken voor de lieve kaartjes en al het lekkers!
Zondag heb ik ze rondgeleid hier in Yoff. Op het gemak naar het ziekenhuis gewandeld om te tonen waar ik werk en wie mijn collega’s zijn. Tegen 14u moesten we terug thuis zijn voor het middageten. Ik had thiébou diéne rouge gevraagd, mijn ‘plat favori’. J Dit is een typische Senegalees gerecht, dus vond dat ze dat zeker moest gegeten hebben! In de namiddag wat op het strand gewandeld en nog wat deeltjes van Yoff laten zien. In de avond zijn we iets gaan eten in Dakar.
Maandag moesten we vroeg op om naar niokolo koba te vertrekken. Dit is een nationaal natuurpark gelegen in het oosten van Senegal. Het was een rit van 8 uur richting Tambacounda. Van daaruit hebben we nog een sept place moeten nemen voor een ritje van ongeveer anderhalf uur richting Dialakoto ( buiten het park). Hier hebben we de eerste en laatste nacht doorgebracht. We zijn 2 dagen en 1 nacht in het park gebleven, dinsdag en woensdag. We hebben heel wat dieren en mooie natuur gezien. Maar helaas geen giraffen, leeuwen of zebra’s, zoals in de films. J De nacht was ook wel heel speciaal, een ‘bed’ in rieten hutjes tussen rondspringende aapjes. De wc en douche was in de openlucht en hoorden eigenlijk samen. Ofja douche was het niet echt, een grote emmer gevuld met water en een klein kommetje om het over je heen te kunnen gieten. J Het was dus een heel avontuur en heel speciaal om mee te maken!
Donderdag zijn we terug richting Tambacounda vertrokken, hier hadden we afgesproken met de andere studenten. Super leuk om ze weer te zien en hen eens te bezoeken! Ze hebben ons een beetje rondgeleid door Tamba en de stageplaats getoond. Ook hebben we een plaatselijk schooltje bezocht. J Het was weer een super leuk en gezellig dagje! Om 22u moesten we de bus op richting Dakar. Wat een helrit! Omdat de bus al zo goed als vol zat, hadden we niet veel keuze meer en moesten we helemaal op de achterste rij gaan zitten. Op zich is daar niets mis mee, maar van onderen en langs achteren kwam er super warme lucht! Zo warm dat het gewoon pijn deed aan men voeten en u rugzak zou kunnen smelten! Dus voeten omhoog en proberen een zo comfortabel mogelijke houding te vinden… niet zo evident natuurlijk. Maar gelukkig zijn er in de helft mensen uitgestapt en hadden we wat meer plaats. Het was een rit van ongeveer 9 uur en waren tegen 7u ’s morgens thuis. Dan nog wat proberen te slapen tot de middag. J Maar mama was opgestaan met de kindjes om ze mee naar school te brengen. Daarna ben ik ook maar eens opgestaan om allemaal samen te ontbijten. Dit doen we normaal nooit, dus ik moest ervan profiteren! Dan nog even naar het ziekenhuis om mama voor te stellen aan de andere collega’s en de Chef Médecin. Na het middageten zijn we dan nog even naar Dakar gegaan om nog wat souvenirtjes te kopen. In de avond hebben we thuis gegeten en was het terug afscheid nemen voor 2 en een halve maand!
Het was een kort bezoek, maar we hebben zoveel mogelijk gedaan en toch veel gezien.
Zo, dit was een kort overzicht over het weekje met mama. J

Bisous! Xx

 

 

The Gambia!

Hier ben ik weer!
Ik heb al 3 weken niets meer gepost dus ik denk dat het hoog tijd is om nog eens een overzicht te geven van mijn avonturen!
Ik ben net terug van een zalig weekje vakantie in Gambia!
De 2 weken daarvoor heb ik vooral veel in het ziekenhuis en voor school gewerkt. Naar Senegalese normen werk ik best veel en heb ik genoeg te doen. Ik zeg ‘naar Senegalese normen’ omdat ik nog vaak gewoon op een stoel zit op een rustig moment. J
Maar doordat ik de laatste tijd vaak iemand vervang die niet komt opdagen, ben ik een collega en heb mijn eigen verantwoordelijkheden. Ze zeggen ook regelmatig dat ik goed werk en bedanken mij daar ook vaak voor. Dit geeft me voldoening en het gevoel echt iets te betekenen!
Ik ga niet dag per dag uitleggen wat ik gedaan heb, want dat weet ik natuurlijk niet meer precies. Maar er is 1 dag dat ik wel nog weet en even wil vertellen. Ik moest weer mee naar het universitair ziekenhuis in Dakar voor een overplaatsing. Het had weer even geduurd voordat de baby werd opgenomen en toen we terug buiten kwamen, was de ambulance nergens te zien. Ons vervoer was dus al terug gereden! Ondertussen was het al 16u ofzo en ik had enkel nog maar ontbeten, dus ik had keiveel honger en geen geld mee! Na een paar telefoontjes naar de chauffeur hebben we uiteindelijk maar een taxi genomen. We hebben een uur gewacht en de ambulance is niet meer gekomen… Het was weer een typische situatie, maar vond het naderhand nog wel grappig. J
Voor de rest is er niet meer veel speciaals gebeurd in het ziekenhuis. Ik werk er graag en krijg steeds meer voldoening. Dit omdat ik meer mag doen en ook meer zelfstandig kan en durf te werken.
In het ziekenhuis gaat dus alles goed!
En ohja ik heb eens een zondag voor men gastgezin gekookt. J Ik heb spaghetti carbonara gemaakt en ze vonden het super lekker! Het was leuk om te doen en de gastmama was ook geïnteresseerd en wou zien hoe ik kookte. Maar omdat ze hier nogal van kruiden houden, heeft ze op het einde nog een zakje Senegalese bouillon erbij gedaan. Het volgende wat ik voor ze ga maken zullen pannenkoeken worden! J

En toen was het … VAKANTIE!
Ik had er echt heel veel zin in en was blij om weer iedereen terug te zien! We zijn samen met alle banaba studenten naar Gambia gegaan omdat we Senegal moesten verlaten voor een nieuwe stempel in ons paspoort.
Maar Gambia is helaas niet bij de deur en we hadden dus een lange reis voor de boeg! Samen met Kim en Charlotte heb ik de ‘sept place’ genomen. Dit is een auto (in een niet al te goede staat) waar 7 mensen in kunnen. Wij zaten op de achterste rij..en dit was alles behalve comfortabel! We konden niet recht zitten want dan zat ge met u hoofd in het dak en plaats voor u benen was er ook niet echt. Ook hebben we 2 keer panne gehad en zijn we een keer flink door elkaar geschud! We reden op een zandweg met veel hobbels. De chauffeur was niet echt voorzichtig en plots vlogen we omhoog en ging de koffer open. Nu kan ik ermee lachen, maar op dat moment was het niet echt aangenaam!
Ik denk dat de rit ongeveer 7 uur heeft geduurd, dus we waren zeer blij toen we eindelijk aankwamen! Eerst moesten we nog voor onze stempels gaan en toen nog een korte rit in de taxi naar de ferry. Hier stonden de andere meisjes ons op te wachten. Ze hadden het idee om met een bootje i.p.v. de ferry over te steken naar Banjul. Omdat deze boot redelijk diep in het water lag, moesten op de schouders klimmen van de vriendelijke Gambiaanse jongens. Dit was best een grappig zicht. J
Na een half uurtje wachten en een elleboogstoot in men gezicht zijn we dan uiteindelijk vertrokken richting Banjul (hoofdstad van Gambia). Ook hier werden we naar het strand gedragen. Viavia hadden we een slaapplaats geregeld. We wisten totaal niet wat te verwachten. Uiteindelijk zijn we in een villa beland met grote kamers en een zwembad! Er was ook een militaire basis, dus we werden beveiligd door heel wat militairen! De eerste avond zijn we op het gemak iets gaan eten en hebben we voor de rest niet veel gedaan. De tweede dag zijn we naar Serrekunda gegaan om wat te shoppen en hebben we in de namiddag lekker gezwommen! In de avond weer wat gaan eten en nog iets gaan drinken. De derde dag hebben we een tour gedaan. Het was een super leuke dag en hebben veel gezien! J  ’s Avonds weer lekker gaan eten en nog even het Gambiaans uitgaansleven ontdekt. Maar we werden het snel beu, want in Gambia is er meer sekstoerisme en kunnen de mannen nogal zagen en aandringen . ;)
De volgende dag zijn we in de namiddag richting Banjul vertrokken. We hadden nog geen slaapplaats en hadden aan de taxichauffeur gevraagd of hij niets goedkoops wist. We werden afgezet aan een guest house en het zag er in orde uit. Hier zouden we de laatste 2 nachten slapen. Na de eerste nacht vroegen we ons af waar we eigenlijk terecht waren gekomen; er waren geen andere toeristen, kamers met rood licht en vrouwen die halfnaakt rondliepen. Mmmm wat zou dit zijn???
Oké nu even over Banjul zelf. We hebben een dagje in Banjul rondgelopen en de markt gedaan. Maar deze stad is puur commercieel en wordt massaal verlaten in de avond. ’s Avonds is er geen mens meer te zien en is echt een dode donkere stad. Er was zelfs nog maar 1 restaurant open om nog iets te eten! Een zeer vreemde hoofdstad dus…
De tweede dag in Banjul hebben we maar besloten om een dagje strand te doen. Zalig!
Zaterdag zat de vakantie er helaas op en moesten we terug naar Dakar. Maar dit keer niet met de sept place! De baas van de’ guest house’ had het personeel betrapt op het achterhouden van geld en omdat wij eerlijk waren geweest, mochten we met hem meerijden naar Dakar! Dit keer was het met een 4x4 en heeft het maar 4 uurtjes geduurd. Dit mede omdat hij nogal een zware voet had..
Ik heb echt genoten van Gambia en men batterijen zijn helemaal opgeladen!

En niet te vergeten; ik zit over de helft!! Het voelt toch wel vreemd aan en begin te beseffen dat ik het toch wel ga missen! Ik ben echt gaan inzien wat voor een unieke kans dit is en dat het een ervaring is die ik nooit meer zal vergeten! Ik voel me hier thuis en heb ondertussen mijn plaats gevonden. Het gemis wordt steeds minder en kan er meer van genieten! Maar wees gerust; als het 1 mei is, zal ik ook blij zijn om terug thuis te zijn en iedereen terug te zien!

En nog even dit: Danique! Ook langs deze weg een dikke proficiat gewenst! Sorry dat ik er voor de tweede keer op rij niet bij ben! Volgend jaar zal ik proberen in België te blijven! J Vier het goed!

En zaterdag heb ik weer vakantie, want dan komt mama op bezoek! Hier kijk ik natuurlijk naar uit en zal blij zijn om weer spulletjes vanuit België te ontvangen! J

En even terzijde; ze kunnen mijn naam hier dus amper uitspreken en noemen me daarom vaak Tielkie of gewoon Tielk … J

En voor de geïntresseerden is hier een link naar mijn fotoalbum: 
https://picasaweb.google.com/113272012685364784579/LaVieAuSenegal?authuser=0&authkey=Gv1sRgCMaxzaagwNSEzgE&feat=directlink

Tot de volgende! 

LY XxX