Senegalelele

Het is alweer een hele tijd geleden dus heb heel wat te vertellen!

In het ziekenhuis gaat het zen gewone gangetje en heb ik de laatste weken niet veel bijzonders meegemaakt.
Buiten het werk in het ziekenhuis ben ik laatst ook eens mee geweest naar een daara met de vrijwilligers van TSX. TSX is een project wat zich o.a. bezighoudt met het verzorgen van talibe’s. Talibe’s zijn kindjes die door hun ouders naar een koranschool worden gestuurd, ver van huis en familie. De kinderen leren de koran en krijgen Arabische lessen en staan onder toezicht van de marabout. Door de dag lopen ze rond op straat om te bedelen en in de nacht slapen ze in de daara. Doordat ze allemaal op straat leven en niet veel hygiëne hebben, hebben de meeste kindjes schurft en staan ze vol met wondjes. De meeste talibe’s komen naar het project om zich te laten verzorgen, maar omdat ze niet allemaal tot daar komen, gaan de vrijwilligers regelmatig langs bij de daara om ze daar te verzorgen. Er was een talibe met een ernstige wonde op zijn been en ze wouden dat ik eens mee kwam om eens te kijken hoe en wat. Ik vond het super interessant om eens te doen en de daara ook eens te zien. We hebben die dag veel kindjes verzorgd en inderdaad, de wonde zag er niet best uit. Nadien ben ik nog een aantal keren mee geweest om te helpen verzorgen en na een week zag ik dat de wonde kleiner was geworden. Maar helaas zijn er ook veel kinderen die verzorgd worden, maar waar er niet veel verbetering bij te zien is.. Het is heel moeilijk om wondjes goed te verzorgen op een plaats met weinig hygiëne en veel stof en zand. Wondjes op de voeten kunnen we ook niet dichtplakken, want even later lopen ze weer op straat en in het zand zonder schoenen. Maar het is natuurlijk beter als niets doen en de kinderen zijn blij als ze verzorgd worden!  
Zelf vond ik het ook heel speciaal om te doen, ik ben gewend om in het ziekenhuis alles voorhanden te hebben en steriel te kunnen werken. Maar hier is dat heel anders en moet je nadenken hoe je het best kan aanpakken. Het is niet altijd evident, maar uiteindelijk lukt het wel en dat geeft natuurlijk veel voldoening!

Ook ben ik 2 weken terug een dagje gaan kijken bij een schooltje voor gehandicapte kinderen. Het is een klein schooltje waar de kinderen aangepaste begeleiding en lessen krijgen. Een heel mooi initiatief en interessant om te zien! We hebben die dag niet veel kunnen doen en hebben vooral gekeken hoe ze tewerk gaan. Het staat nog niet vast, maar het kan goed zijn dat ik hier ook nog een paar dagen ga meehelpen.

En dan was het 15 maart. Papa, ome Dirk en Patrick kwamen ’s avonds aan! Het was weer vreemd om aan de luchthaven te staan en papa hier in Senegal te zien! Maar natuurlijk was het ook super leuk! Om te beginnen wil ik weer iedereen bedanken voor de lieve kaartjes, tijdschriften en al het lekkers!!! J En in het bijzonder Kelly, Sofie, Nadine, Mieke en Anke voor de originele ballonen en kadootjes!! J
De eerst dag, zaterdag, heb ik ze Yoff laten zien en zijn we in de namiddag naar Dakar gegaan. De tweede dag zijn we in de voormiddag naar Pikine geweest om de voetbaltruitjes af te geven. Papa had van KRC Genk heel wat tenues gekregen om mee te nemen naar Senegal. Kim en Charlotte (van de BaNaBa) werken in een project wat zich ook bezighoudt met voetballers. Zij konden de truitjes heel goed gebruiken, dus hebben we ze aan het project TFC geschonken. De kinderen en coaches waren er heel blij mee! En natuurlijk was papa ook zeer blij dat hij dit heeft kunnen doen.
In de middag hebben we thuis meegegeten en zijn we daarna vertrokken naar Ile de Goree (het slaveneiland).
Van maandag tot en met donderdag zijn we naar Sine Saloum geweest. Ik had aan mijn gastpapa gevraagd om ons te gidsen en een tour uit te stippelen. Maandag hebben we Mbour bezocht en zijn we in de avond aangekomen in Djiffer. Hier hebben we 2 nachten en een dag doorgebracht. Dinsdag hebben we eerst een plaatselijk schooltje bezocht en zijn we daarna vertrokken met de pirogue. We zijn eerst naar een plaatselijk dorpje gevaren om dit te bezoeken en hebben daarna gepicknickt op een eilandje. Tegen de late middag kwamen we terug aan bij het hotel en hebben we nog wat gerust op het strand en thee gedronken. Woensdag hebben we vooral in de auto gezeten om naar Toubacouta te gaan. In de avond zijn we daar aangekomen en hebben we daar nog wat rondgewandeld. Het is een gezellig, klein dorpje waar veel Belgen zitten. De laatste dag hebben we in de voormiddag eerst even het Poste de Santé (ziekenhuis) en de afdeling materniteit bezocht. Deze twee zijn tot stand gekomen door de hulp van België. Een Poste de santé staat lager dan een Centre de Santé (waar ik werk) en heeft dus zeer weinig middelen en infrastructuur. Ik vond het zeer interessant om te vergelijken en te zien hoe een Poste de Santé werkt. Daarna hebben we nog een kleine tocht met de pirogue gemaakt door de mangroves. Hierna zijn we terug vertrokken richting Dakar.
Vrijdag was het al de laatste dag en hebben we het rustig aan gedaan. In de voormiddag zijn we weer naar Dakar geweest om nog wat souvenirs in te slaan, maar deze keer naar het drukkere gedeelte van Dakar. In de middag weer thuis gegeten en hebben ze alvast afscheid genomen van de familie. Hierna heb ik ze nog meegenomen naar de oudste vuurtoren. Hier heb je een super mooi uitzicht over Yoff. Daarna nog even iets gaan drinken en gegeten op het meest Westelijke punt van Afrika waar ook weer een mooi uitzicht is. J
En dan was het helaas tijd om terug te keren naar de ViaVia en te vertrekken naar de luchthaven. Het was weer omgevlogen! Ik heb een super leuke week gehad en vond het eigenlijk niet zo leuk om weet afscheid te moeten nemen.. Mais c’est la vie he. J

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag vertrok ik alweer met ‘Team Toubab’ (de vrijwilligers in Yoff J) voor een weekendje naar Lompoul. Lompoul ligt in de woestijn en hier hebben we de nacht doorgebracht in tentjes. Het was super mooi en zeer speciaal om daar te overnachten! Het was natuurlijk ook weer super gezellig en heb dus weer een leuk weekend achter de rug! J  

 

Het is nog maar 5 weken dus het begint nu serieus te korten! Langs de ene kant vind ik dit super jammer, maar als ik die lieve kaartjes lees, kijk ik er wel enorm naar uit om iedereen terug te zien!
Ik ga zeker nog van de laatste weken genieten!

Tot de volgendeeeeeeeeeeeeeee
Xx Khady

.Van student naar vrijwilliger.

Via dit blogbericht wil ik aan iedereen laten weten dat ik besloten heb te stoppen met de opleiding ‘banaba internationale samenwerking Noord-Zuid’.
Dit betekent niet dat ik naar huis ga, ik blijf nog tot 1 mei. Ook ga ik nog steeds werken in het ziekenhuis en maak ik dus mijn stage gewoon af. Wat er dan wel veranderd is dat ik geen taken meer maak en inlever.
Ik heb deze keuze ongeveer 3 weken geleden gemaakt en ben er nog steeds zeker van. Waarom heb ik deze keuze gemaakt? Ik zag mijn onderzoek in het ziekenhuis al van het begin niet zitten en wist totaal niet hoe ik eraan moest beginnen. Ik bleef het uitstellen en kon me er niet aanzetten. Ook met de andere taken raakte ik achterop. Ik had mijn motivatie voor het diploma verloren en besefte dat ik naar hier ben gekomen voor mezelf en om de mensen te helpen. Ik ben dus vooral naar hier gekomen voor de voldoening, maar de schooltaken gaven mij deze voldoening niet. De taken gaven me stress en verhinderde me van de ervaring te genieten en er alles uit te halen. Sinds ik de keuze definitief heb gemaakt, voel ik me veel beter en kan ik er ten volle van genieten.
Ik ben hier nu super graag en Senegal heeft echt mijn hart gestolen!   
Het is nog maar 8 weken en dat voelt zeer vreemd aan. De eerste 2 maanden wou ik super graag terug naar huis, maar dit is nu het tegenovergestelde. Het idee dat ik hier weg moet en afscheid moet nemen, is alles behalve leuk! Maar natuurlijk kijk ik er wel naar uit om iedereen terug te zien!

Wat ik nog even wil zeggen is dat ik zeker geen spijt van de opleiding. Ik heb er veel van geleerd en ben zeer dankbaar dat ik de kans heb gekregen! Maar ik heb hier gewoon beseft dat de opleiding toch niet echt iets voor mij is en dat ik naar Afrika ben gekomen voor de ervaring en zelfontplooiing. Aan de toekomstige studenten wil ik zeggen dat je goed moet beseffen dat je met een opleiding bezig bent en dat je dus ook verplichtingen hebt. Ik dacht dat ik dit ook besefte, maar blijkbaar toch niet goed genoeg.. Ik raad de opleiding zeker niet af, maar besef dat je niet alleen voor jezelf 6 maanden weg bent, maar in het kader van een opleiding.

Xx