Je travaille à l'hôpital!

Deze keer wil ik het vooral hebben over de stage in het ziekenhuis, want ook hier maak het een en ander mee. Het is belangrijk dat ik dit niet opkrop en dat ik er ook eens over kan over ‘praten’.
Eerder heb ik al eens vermeld dat ze hier de baby’s wel eens met 1 arm opnemen of het hoofdje helemaal niet ondersteunen. Dit wordt me vaak teveel en kan er de laatste tijd niet meer goed tegen. Zo was ik vorige week heel kwaad op wat ik zag. De verpleegkundige was een infuus aan het prikken bij een prematuurtje. Ik was nog even met iets anders bezig en toen ik terug binnen kwam ging ik kijken wat ze aan het doen was. Ik zie dat ze een infuus ik het handje is aan het prikken, MAAR het hoofdje hing gewoon langs de tafel te bengelen! Ik heb meteen het hoofdje opgenomen en het baby’tje terug in goede positie gelegd! Ik kon mijn ogen echt niet geloven…
Diezelfde dag moesten we weer 2 prematuurtjes overplaatsen naar het universitair ziekenhuis. Ojee weer in de ambulance! Maar gelukkig hadden we deze keer een rustige chauffeur! Waar ik niet tegen kan is dat ze hier gehaast zijn in situaties waarbij ze zich niet moeten haasten en ze te rustig zijn bij wel dringende situaties. De baby was ingewikkeld in een doek, maar voor het transport moest ik de baby in een andere doek wikkelen. Omdat het een prematuurtje was, deed ik dit rustig aan om de baby zo min mogelijk stress te bezorgen. Maar natuurlijk kreeg ik weer commentaar dat ik sneller moest werken en namen ze het over. Eenmaal ingewikkeld in de andere doek moesten we nog een aantal minuten wachten…
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis was het een typische Senegal-situatie. J Er was geen plaats voor de baby’tjes… We hebben een uur moeten wachten en de hele tijd van de ene plaats naar de andere moeten lopen. Uiteindelijk is het toch in orde gekomen en hebben ze de baby’tjes kunnen opnemen.
Ondanks het voorval van het infuus prikken was dit wel een interessante dag en mocht ik als een volwaardig lid van het team meewerken. Dat doet me dan wel weer deugd!
Maar nu even weer wat minder. Vrijdag is er iets zeer vreemds gebeurd en wist niet goed hoe ik moest reageren. Ik kwam ’s morgens aan en ging naar de ‘neonatale verzorgingskamer’ waar toen 3 kindjes in de bedjes lagen. Een baby’tje had een infuus in het voetje, dus ging ik eens kijken hoe en wat. Ik vond dat ze er nogal stilletjes bijlag, maar had hier verder niet over nagedacht.  Al snel ging ik naar een ander baby’tje die aan het wenen was om deze op te nemen. Ik ging in de stoel zitten en probeerde de baby stil te krijgen. Even later kwam de hoofdvroedvrouw binnen en ging kijken bij het baby’tje met het infuus. Opeens zei ze: Mais elle est décédée! De baby lag dus al een tijdje dood in het bedje en ik had niets gemerkt… Ik snapte niet goed wat er gebeurde en wist niet hoe ik me erbij moest voelen. Iedereen was een beetje in shock en snapte niet hoe dit zo plots is kunnen gebeuren. Onderling waren ze aan het discuteren over wat er zou kunnen gebeurd zijn en wie het had moeten opmerken. Blijkbaar was de baby de dag ervoor getest op malaria (omdat de mama aan malaria lijdt) en was de uitslag positief. Ik weet nog steeds niet goed hoe de baby zo plots is kunnen sterven, maar ze zeggen dat de malaria hiervan de oorzaak kan zijn.

 Oké nu nog een stukje over het leven buiten het ziekenhuis.
Maandag en dinsdag heb ik gesprekken met de stagebegeleidsters van school gehad en dit heeft me goed gedaan en terug gemotiveerd. We hebben ook het onderwerp voor de bachelorproef besproken en waarschijnlijk gaat mijn onderzoek gaan over de zorgen toegediend aan pasgeboren prematuren baby’s. Ook moet ik een duurzaam product ontwerpen en dit zou dan een affiche of infobrochure moeten worden. Het gaat niet makkelijk worden en het zal veel werk zijn, maar ik vind het een interessant onderwerp en hoop dat ik de verpleegkundigen en mama’s hiermee kan verder helpen.
Woensdag was het weer onze wekelijkse dansles en we hebben ons weer goed geamuseerd!  J
Zaterdag heb ik een rustig dagje gehad en moest ik in de avond voor de eerste keer babysitten op de 2 kindjes. Dit was echt moeilijker dan verwacht! Ze zijn super ondeugend en vinden het o zo leuk om mij uit te dagen. En dan nog even erbij vermelden dat ze geen frans spreken en ik maar over een zeer beperkte woordenschat Wolof bezit! Het was dus een heftige avond… J
Zondag heb ik de kindjes en mijn gastmama getrakteerd op een dagje Magic Land! Dit is een klein pretpark gelegen in Dakar. Ze waren hier nog nooit geweest en blijkbaar wouden ze dit al super lang eens doen. Het was een super leuke middag en ben blij dat ik dit voor ze heb kunnen doen!

Tot zover mijn spannende avonturen!
Tot de volgende!!
Ciao Ciao! Xx