dinsdag 23 april 2013

De avonturen van Khady, Rama en Bachir!



Piscampement, minibus met een beetje panne, cementvrachtwagen, monsieur Balingo, verdwalen met de moto, er staat een paard langs mijn bed, belgen in de bergen en een rammelbus!


We hebben een zalige week gehad met veel avontuur! Ik ga het nu proberen zo duidelijk mogelijk uit te leggen. :)
 
Maandagavond vertrokken Robin en ik richting Tambacounda met de nachtbus. We hadden een nieuwe bus en de achterste rijen voor ons alleen.. lekker chill! Maar na een uur rijden moesten we stoppen omdat ze door hadden gekregen dat ze de nodige documenten vergeten waren in Dakar.. typisch! Dus stonden we zo een 2 uur langs de weg.. Maar oké voor de rest is de rit vlot verlopen en kwamen we om 6u aan in Tamba. Hier stond Lise ons op te wachten, we mochten bij haar blijven slapen. Tegen de middag waren we terug wakker en zijn we Lise op haar werk gaan bezoeken en even in Tamba rondgelopen. Even later kwam Karen aan en zijn we samen gaan eten bij Lise haar thuis. Dan nog wat binnen gezeten omdat het veeeeeeel te warm was. Uiteindelijk toch maar de warmte ingegaan om iets te gaan drinken en de markt te bezoeken. In de avond nog iets gaan eten en op tijd gaan slapen. De volgende ochtend moesten we vroeg op om de sept place te nemen naar Kédougou. Eenmaal aangekomen zijn we op zoek gegaan naar een campement. We wisten een goed campement dus zijn maar naar daar gewandeld. Maar eenmaal aangekomen, kregen we te horen dat er geen plaats was en werden we naar een ander campement gestuurd, het piscampement. Waarom het ‘piscampement’? We kregen een hutje met 2 bedden en een matras op de grond. Maar het stonk enorm naar pipi en het was niet echt proper.. We besloten er maar het beste van te maken omdat het toch maar voor 1 nacht was.
Dan hebben we wat gegeten en onze reis proberen te plannen. Dit was niet zo evident want we wisten niet goed hoe we in de dorpjes konden geraken en iedereen zei iets anders. Uiteindelijk hebben we besloten om het op onze eigen uit te zoeken en het openbaar vervoer elke keer te gebruiken. Om toch nog iets van Kédougou te zien, zijn we richting de rivier gewandeld. We hadden gehoord dat ge daar heel mooi kon chille.
:) Maar ik denk dat we die mooie plaats toch niet echt hebben gevonden want we kwamen uit bij de carwash. :) Er was een plaatsje waar iedereen zijn auto en kleren komt wassen in de rivier. :) We zijn dan maar de rivier overgestoken en een beetje verder gewandeld. Het uitzicht was wel heel mooi!
Daarna een ‘douche’ genomen in het piscampement en iets gaan zoeken om te eten. Toen we terug de kamer inkwamen om te gaan slapen, hebben we toch maar eens gevraagd of er geen andere kamer vrij was. Gelukkig was er nog een kamer zonder vieze geuren, maar helaas zaten er bedluizen of iets in de matras.. dus niet zo goed geslapen.
:)

Woensdag moesten we eigenlijk om 7u aan de gare zijn om de sept place naar Salémata te nemen. Dit is 81 km ver en er rijd ’s morgen maar 1 sept place. Doordat we een kwartier te laat waren, hadden we hem gemist en moesten we dus de minibus nemen. Het duurde 3u eer de bus vol zat en konden vertrekken. Er werden te veel mensen ingepropt en er stond te veel bagage op het dak waardoor we na een half uurtje de eerste keer in panne stonden. Toen dit opgelost was, ging de reis verder. Maar niet voor heel lang want we kregen 2 klapbanden! Dat was het dan, in de midle of nowhere stonden we in panne, in de volle zon… Na 2u ongeveer wachten kwam er een vrachtwagen aangereden. Gelukkig mochten we mee!
Tegen 5u zijn we dan uiteindelijk aangekomen in Salémata!
Nu stond ons nog een wandeling van 2u te wachten! We hebben eerst wat gerust en gedronken. Ik zag het eerst niet echt zitten, maar eenmaal dat we vertrokken waren, kreeg ik weer energie. Het was een leuke en vooral mooie wandeling!
Tegen de avond kwamen we aan in Ethiolo. We gingen slapen bij Balingo. Een super gezellig campement met hutjes en douche en toilet in openlucht.
:) Monsieur Balingo was ook een zalige mens en we hebben dus goed gelachen. J Omdat het te warm was in de hutjes, hebben we de bedden buiten laten zetten en hebben we onder de sterren geslapen! :)

De volgende dag lekker ontbeten en nog even een rondleiding gekregen in Ethiolo zelf. Eerst het dorpje met de school en de poste de santé. Daarna hebben we ook nog het dorpje van een stam bezocht waar nog de traditionele feesten plaatsvinden.
Hierna terug te voet vertrokken richting Salémata. Deze keer was het veel zwaarder, want het was in de middagzon!
En nu komt ons grootste avontuur.
:) De enige manier om van Salémata naar Dindéfelo te gaan, is met de motor. We regelden dus 3 motors om ons te brengen. In het begin was het een beetje eng en we raakten elkaar al snel kwijt. Maar eenmaal ik mijn chauffeur vertrouwde en de weg iets beter werd, kon ik wel genieten van het uitzicht. We reden langs typische dorpjes en er liepen af en toe aapjes over de weg. :)
Maar toen begon het donker te worden en merkte ik dat mijn chauffeur de weg niet goed kenden…
Ik had ook al een hele tijd Robin en Karen niet meer gezien, dus ik voelde me toch niet zo op mijn gemak en hoopte nog voor het donker aan te komen. Het was een weg met niet veel dorpjes en ik wist totaal niet waar we moesten zijn. Het werd steeds donkerder en ik zag ook nergens in de verte licht wat het campement zou kunnen zijn.. Uiteindelijk kwamen we mensen langs de weg tegen en hebben we gevraagd of zij het campement wisten zijn. Eentje kende de weg en heeft met zijn motor voorop gereden. Gelukkig!
J Maar ik wist nog steeds niet waar Karen en Robin uithingen en mijn chauffeur zei dat Robin in Kédougou zou zitten… Even later zag ik achter mij een motor aankomen en ik was zo blij om Robin te zien! Ik was me al aan het voorbereiden dat ik waarschijnlijk ergens alleen zou moeten slapen en dat ik ze morgen pas zou kunnen gaan zoeken… :)  Uiteindelijk hebben we het campement gevonden en moesten we enkel nog wachten op Karen. We maakten ons een beetje zorgen, maar gelukkig kwam ze niet veel later aan!  We waren zoooo blij om elkaar terug te zien! :)
Even bekomen en dan een ‘douche’ genomen en nog wat gegeten. Ook hier was het te warm om binnen te slapen en hebben we dus ook weer de bedden buiten laten zetten. Midden in de nacht roept Karen mij en zegt: ‘Tilke schijn eens met de lamp, er staat een paard langs mijn bed!’ Hahaha
:) En dan zei Robin: ‘och het is maar een ezel, ons moeder zou zeggen ga slapen.’ Er liep ook een rare man rond met een zaklamp en er waren kippen aan het vechten…niet zo een goede nacht dus. :)

De volgende dag zijn we eerst op zoek gegaan naar een ander campement. Gelukkig vonden we snel een goede en zijn we kunnen vertrekken naar de waterval. Eerst natuurlijk weer onderhandelen met een gids.. Na de waterval zijn we begonnen aan de beklimming (Belgen in de bergen). Het was een zware beklimming, maar het uitzicht was echt super mooi! Boven op de berg hebben we ook nog wat rondgelopen en zijn we naar de bron van de waterval gegaan. En dan nog de afdaling, zalig! :) Het was echt een super dagje en hebben veel mooie dingen gezien!
In de avond nog genoten van de rust en lekker gegeten.
:)

De volgende dag moesten we terug in Kédougou geraken. Gelukkig was het markt en waren er veel busjes en auto’s. Tegen de middag vertrok onze sept place, maar met 9 personen i.p.v. 7 en nog een aantal kippen in de koffer. :) Eenmaal aangekomen in Kédougou zijn we iets gaan eten en drinken om de tijd te doden, want om 17u vertrok de nachtbus terug naar Dakar. Deze keer was het geen nieuwe bus en viel de bus bijna uit elkaar. :) En ohja nog iets grappigs: we hadden op ons ticketje onze Senegalese namen opgegeven en voor vertrek worden de namen afgeroepen om één per één in te stappen. Ik was als eerst en ze riepen dus ‘Khady Diouf!’ Ik deed teken, maar hij reageerde niet en bleef zoeken naar Khady Diouf, een blanke die Khady noemt komt niet veel voor. :) Net hetzelfde bij Rama (Karen) en Bachir (Robin).
De rit was niet zo comfi als bij het heen gaan en er vielen af en toe stukken naar beneden.. Maar we zijn toch veilig in Dakar geraakt!

Ondertussen ben ik terug in Yoff en is mijn laatste week begonnen! Ik heb een super laatste reis gehad en ik weet nu zeker dat ik Senegal ga missen en dat ik mijn hart verloren ben in Afrika!
Ik weet niet goed hoe ik me moet voelen en heb eigenlijk geen zin in deze week. Het is niet makkelijk om bij alles te moeten denken ‘oh dit ga ik missen!’ Vooral het afscheid nemen van de kindjes gaat me zeer zwaar vallen.. Maar ik ga toch proberen er een leuke laatste week van te maken en nog te genieten van de laatste dagen!

En Emmy als je dit leest wil ik je langs deze weg alvast een gelukkige verjaardag wensen! We vieren het volgende week nog wel eens opnieuw!!! Maak er een leuke dag van! Dikke kus! X

Tot volgende week Belgische vriendjes!!!
Xx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten