Mange! Mange!

Bonsoir!

Wat een week!
Veel nieuwe indrukken, spanningen en helaas ook wat dipjes..

Maandag was men eerste dag in het ziekenhuis, ik had heel veel zenuwen! Maar gelukkig heeft mijn gastpapa mij gebracht en gewacht totdat ik bij de juiste persoon was :)
Ik werd ergens in een kamer gedropt waar ik moest wachten, geen idee op wie. Ik heb dan een uur op een stoel gezeten en gewacht. Dan kwam de hoofdverpleegkundige mij ophalen en moest ik naar een ander kamertje. Ook hier heb ik vooral moeten zitten en wachten.
Heel even heb ik meegelopen met een vroedvrouw (denk ik), zij ging de mama's onderzoeken. Toch even schrikken hoe de mama's die net een keizersnede gehad hebben hier moeten liggen. Geen privacy of comfort.. Het zal zeker een hele aanpassing zijn! Ook het werktempo is dag en nacht verschil! Iedereen komt 's morgens op het gemak aan, even omkleden, nog wat eten, babbelen... Ik sta nu op de gynaecologie-afdeling, maar vraag me niet hoe en wat, daar ben ik nog niet aan uit :). De pasgeboren kindjes wat in het ziekenhuis liggen worden één voor één binnen gehaald en dan verzorgd en gewassen. En als deze kindjes gewassen zijn, is het wachten op een acuut geval. Dus vanaf dan is het ook weer vooral zitten, en eventueel compressen vouwen. Ook is het hier als stagiaire vooral de bedoeling om te observeren en na een tijdje pas echt beginnen mee te werken. Dus ik heb 4 dagen maar wat gezeten, gekeken en compressen gevouwd. Klinkt misschien chill, maar ben het toch al wat beu aan het worden.. :)
Het zal dus nog even geduld kosten eer ik echt de kindjes mag verzorgen.



Door al deze nieuwe indrukken en spanningen, heb ik het ook wel eens moeilijk op de momenten dat ik alleen ben. Ik weet nog niet goed wat doen op mijn vrije dagen waardoor ik me soms ook wat verveel. Hierdoor heb ik toch al wat dipjes gehad en heb ik soms ook al wat heimwee...
Maar ik moet doorbijten en zeker niet opgeven! Het is nog even aanpassen en uitzoeken wat doen en dan komt alles goed! :)

Gisteren ben ik Kim en Charlotte gaan bezoeken in Pikine waar we bij een familie hebben mogen eten. Zeer lekker en een leuke ervaring! 'S avonds zijn we voor eerste keer op stap gegaan. De coach van de voetbalploeg (waar Kim en Charlotte stage lopen) had ons meegenomen naar een soort danscafé. Ik dacht: Waar zijn wij beland?! Haha :) overal hingen spiegels en iedereen was eigenlijk met zichzelf aan het dansen voor de spiegel.. Kon het maar niet geloven, zo bizar! :)

Nog even terzijde: Het komt hier vaak voor dat er een aantal dagen geen stromend water of elektricitet is. Douchen moet ik dan doen met een emmer water :) Maar hier ben ik al vrij snel aan aangepast. Ook de wc doorspoelen is hier een hele uitdaging :)
En over de titel 'Mange! Mange!': ik krijg 's morgens mijn ontbijt en tegen 15u is het middageten; meestal een rijstschotel, en 'savonds tussen 20u en 22u nog eens een hele schotel. Wanneer ik mijn lepel neerleg kijkt de oma naar mij en zegt dat ik nog moet eten.. Nu heb ik een trucje bedacht om mij niet te moeten overeten; langzaam eten zodat ze niet continu mijn eetgedeelte terug vullen en op deze manier lijkt het ook alsof ik meer heb gegeten :). Anders gaan ze mij naar huis kunnen rollen!! :o
Het eten is wel super lekker! :)
Alleen: stuur me wat Belgische chocolade!! :D

 

Morgen ga ik waarschijnlijk naar Dakar en 's avonds ook op stap, maar weet nog niet hoe en wat. Hier leven we van dag tot dag :)

Volgende keer zal ik een adres bijvoegen waarop jullie mij kaartjes ofzo kunnen sturen! :D

Tot de volgende!
Mis jullie en love you longtime!
Bisous! XxX