Joyeux Noël!

Dit zal waarschijnlijk het laatste berichtje zijn van 2012! J
Het is ondertussen alweer meer dan een week geleden en weet niet meer goed wat ik allemaal heb gedaan/meegemaakt. Het weekend weet ik wel nog, dus zal daar maar mee beginnen.
Vrijdag heb ik door de dag niet zo veel gedaan. Ik ben naar de tailleur gegaan met stof om er 2 broeken van te laten maken en voor de rest heb ik aan men kerstcadeautje gewerkt (onder een groepje hadden we naampjes getrokken). In de avond zijn we dan nog iets gaan drinken.
Zaterdag ben ik naar Dakar gegaan om wat te ‘shoppen’ en weer naar een ‘kerstmarkt’ te gaan. Het was een leuk dagje en hebben het afgesloten met een pizza. J Ik zou die nacht bij Hanne blijven slapen en zouden gewoon een filmpje kijken. Maar opeens kregen we om 12u telefoon met de vraag of we toch niet mee op stap gingen. Na even twijfelen ben ik toch nog gegaan en het was super leuk geworden. J
Zondag zijn we in de namiddag te voet vertrokken naar ‘les manelles’ (de vuurtoren). Ik had eerst niet veel zin om weer zo ver te wandelen, maar ben uiteindelijk toch maar meegegaan. Ik had weer men slippers van de markt van 75 cent aan, dus weer pijn aan de voeten! En omdat het maar een kort nachtje was geweest, heb ik toch een beetje afgezien en hebben we op een gegeven moment toch maar de taxi genomen. J Boven op de berg was het uitzicht super mooi en hebben we naar de zonsondergang gekeken. Een mooie afsluiter! In de avond hebben we eens zelf spaghetti gemaakt. Hmmm.
De nacht van zondag op maandag was een hel! Ik zeg er even bij dat ik malariapillen neem en het dus ook kan zijn dat ik hallucineer ;). Ik werd wakker van een vreemd geluid. Ik hoorde iets ritselen. Ik dacht eerst meteen aan een kakkerlak, dus ben men kamer gaan doorzoeken. Maar er was niets te zien. Het geluid werd steeds luider en het leek echt vanuit men koffer te komen. Dus ik dacht dat er een muis in men koffer zat. Maar hier ook niets gevonden. Ik heb dan maar met het licht aan gewacht totdat ik het nog eens hoorde. In de kamer heb ik 2 gaten in de muur waar elektriciteitsdraden uitkomen en het geluid kwam blijkbaar daar vandaan. Ik zag opeens ook iets uit dat gat komen! Waarschijnlijk was dit een bijwerking van de pillen, maar het was eng! Ik heb dan maar iets in die gaten gepropt in de hoop dat het beest tenminste IN de muur blijft! Maar ik heb nog wakker gelegen tot in de ochtend, een zeer kort nachtje dus door een of ander beest in de muur…
Maandag was ik dus niet zo veel waard, maar het was kerstavond! Dus heb door de dag zoveel mogelijk proberen te rusten om toch iets van de avond te hebben. ’s Avonds zijn we in de ViaVia iets gaan eten. Er kwam ook een bandje spelen. Het was gezellig, maar niet hetzelfde als kerstavond thuis! Ik had het toch wat moeilijk die avond… Hierna zijn we naar het project gegaan (waar de andere vrijwilligers werken) om daar nog chocoladefondue te eten! J Dit was super lekker! Dit is ook het groepje waar we naampjes hebben getrokken en  hebben dus ook nog de kadotjes uitgedeeld. Op kerstdag ben ik met Hanne en Robin naar een super goede bakker gegaan voor een ontbijtje. Daarna zijn we met zen allen naar Ile de Yoff gegaan om kerst al zonnend door te brengen. J Het was zeer vreemd om kerst op deze manier door te brengen, maar het was toch een leuk dagje. In de avond zijn we naar een kerstconcert gaan kijken. Dit was in een soort kerk en super leuk om te zien.

Kerstmis was dit jaar zeer vreemd en ben om eerlijk te zijn blij dat het voorbij is. Ik vond het een zeer vreemde gedachte om de familiefeestjes te missen en er gewoon niet bij te zijn. Ik ga volgend jaar extra genieten van kerst want heb het gevoel dat ik dit jaar geen kerst gehad heb.
Woensdag was het weer dansles. Het begint steeds leuker te worden en ik merk dat we ook steeds meer durven en minder schaamte hebben. Zeer belangrijk hier in Senegal. J In de avond zijn we een goed stukje vlees met frieten en mayonaise gaan eten! Het was de laatste avond van Hanne dus wouden we toch iets speciaals doen. Hanne verandert van project en is nu verhuisd naar Mbour. Ik ga haar missen, maar we zullen nog wel vaak afspreken!
Donderdagochtend heb ik dan helaas ‘afscheid’ moeten nemen. Voor de rest heb ik de was nog maar eens gedaan en heb ik men blogje geschreven.
Ik heb een zeer leuk weekend voor de deur staan, want de studenten die in Koalack en Tambacounda verblijven, komen af om nieuwjaar hier te vieren! J

Als afsluiter nog een paar wist je datjes. J
Wist je dat:
- Als ik een warme douche wil nemen ik eerst een ketel water moet opwarmen, dan in de emmer met koud water van de douche gieten en dan met een bekertje mij kan wassen? Warm water is hier niet zo vanzelfsprekend en het is altijd een hele onderneming om een warme douche te nemen, maar ik geniet er nu wel echt van!
- Mijn gastzusje al aan elke oor 2 oorbellen heeft? Dit is om duidelijk te maken dat het een meisje is.
- Ik panisch ben geworden voor beestjes en overal iets zie lopen?
- Er hier ratten rondlopen die zo groot zijn als katten?!!
- Ik een winkel heb gevonden met côte d’or chocolade?!
- Als je op stap gaat tussen de hoeren danst voor spiegels? J
- Er altijd iemand thuis is en het heel normaal is om s’ nachts iemand wakker te kloppen om binnen te komen?
- Ze de hele dag door bezig zijn met het klaarmaken van het eten?
- De Senegalezen met de wintermuts rondlopen terwijl het nog in de 20 graden is? J
- Ik men tafelmanieren aan het verliezen ben?
- Hier gewoon IEDEREEN kan dansen?
- Mijn huwelijk vandaag geregeld is door mijn collega’s en ik 3 kandidaten heb.. ;)
- Je alles in zakjes kan kopen? Water, koffie, olie, fruitdrankjes,…
- De vrouwen hier allemaal pruiken dragen of nephaar vastmaken aan hun eigen haar?
- …

 

Ik wens jullie alvast een heel gelukkig nieuwjaar en dat al jullie dromen mogen uitkomen in 2013!
Ga je dromen achterna en zorg dat ze uitkomen!
Dat is iets wat ik hier heb ingezien. Deze ervaring is voor mij al langer een droom en ik ben mezelf nu heel dankbaar dat ik de keuze heb gemaakt! We moeten meer genieten van het leven en veel dankbaarder zijn. Ik heb hier vooral ingezien dat ik echt niet te klagen heb en dat ik veel positiever over mezelf en het leven moet zijn! Ik hoop dat dit gevoel alleen maar versterkt en dat ik inderdaad als een ander persoon terugkeer naar België. Door weg te zijn van het normale leven ga je nadenken wat je nog eigenlijk allemaal wilt bereiken en hoe je dit gaat doen.

Tot volgend jaar Belgische vriendjes!!!
Dikke kus! X

Wat eten we vandaag? Rijst met vis!

Vorige week was het sinterklaas, maar omdat ze deze goede oude man hier niet kennen, heb ik niets gekregen… Dus zijn we zelf maar chocolade en mandarijnen gaan kopen! J
Vorige week vrijdag ben ik naar een kerstmarktje geweest. Ofja zo noemde het… Ik dacht leuke kerstspulletjes te kopen voor men kamer een beetje te versieren, maar er was niets te koop wat met kerstmis te maken had! Er waren verschillende kraampjes waar ze vanalles verkochten; tassen, kleren, schilderijen,… Wel heel mooie spulletjes, maar helaas waren het Europese prijzen en heb ik dus niets gekocht. Maar er stond wel een kerstboom! In de zon.. tis eens wat anders he. J
In de avond zijn we naar een theater gaan kijken in ‘Instituut Français’. Maar ik verstond er niet zo veel van en heb er dus niet veel van begrepen. J Toen ik op weg was naar huis zag ik dat er een dansfestival bezig was voor ons huis! Het was gelukkig nog maar net begonnen en heb dus nog een heel deel kunnen zien. Het was echt heel leuk om te zien en opeens was er zelfs een kindje aan het dansen! Dit was gewoon te schattig! J
Zaterdag heb ik niet veel gedaan. Maar de ouders van Hanne waren vrijdagavond toegekomen en hadden een pakketje voor me bij. Dit ben ik de zaterdag gaan halen en er zaten verschillende leuke kaartjes bij.. en CHOCOLADE! Natuurlijk zijn er ook wat traantjes gevloeid bij het lezen van de lieve tekstjes, maar het deed me deugd!
Zondag ben ik met men gastmama en de kinderen naar La Foire geweest. Dit is een grote internationale markt die er een aantal dagen was. Familie van mijn gastgezin had daar een standje dus zijn we dat gaan bezoeken. Dan hebben we daar wat rondgelopen, maar het was heel druk en dus echt niet leuk om te schoppen. Het was wel heel leuk om eens iets met de familie te doen! En ohja even over de terugrit. J We zaten met 4 volwassenen en 3 kinderen achterin gepropt. Ik vond het een zeer grappige situatie, dat is hier allemaal normaal en geen probleem.
En dan begon de stageweek weer. Ik mag steeds meer doen en vragen zelfs af en toe mijn hulp. Ondanks dat ik meer kan doen, heb ik weer veel gezeten en kompressen gevouwen. Deze week zei ik op zo een moment dat ik iets wou doen en dat ik wou werken. Ze begonnen allemaal te lachen en begrepen niet waarom ik per se iets wou doen. Dit vond ik ook wel weer een grappige situatie. J Woensdag was onze tweede les Afrikaanse dans. Het ging al een stuk beter en ben er nu gewoon aan geworden dat iedereen ons kan zien klungelen. Het was een leuke les en heb nu meer het gevoel dat het ons uiteindelijk toch gaat lukken! J
Donderdag was het een minder leuke dag op stage. Ik voelde me zeer machteloos en had het die dag heel moeilijk om toe te kijken. Woensdag in de namiddag waren er 2 prematuurtjes geboren en de dag erna lagen ze nog steeds op de reanimatietafel. Dit omdat ze daar verwarmd kunnen liggen.  Dit is op zich wel goed, maar voor een prematuur is het minste geluid een pijnperceptie. Er was in de omgeving veel te veel lawaai en opeens begonnen ze zelfs te boren en te hameren in de gang!
In de kamer waar bedjes staan voor de zuigelingen die extra observatie nodig hebben staat ook een couveuse. Maar niemand deed zich de moeite om die klaar te maken en te controleren. Ik vond het zeer moeilijk om te zien en wist niet goed wat ik moest doen. Ik kon wel zeggen wat ze allemaal zouden moeten doen voor een goede opvang, maar ze hebben er ook gewoon de juiste middelen niet voor…  Uiteindelijk werd besloten om ze over te plaatsen naar het universitaire ziekenhuis in Dakar. Ze vroegen of ik mee wou rijden met de ambulance. Ja leuk, spannend! Dacht ik toch.. nooit meer stap ik in die auto! Ik ben nog nooit zo bang geweest! De chauffeur reed echt heel gevaarlijk en snel en hadden een aantal keer serieus kunnen botsen! Ik had echt heel erg schrik en hoopte maar dat er niets zou gebeuren. Ik zat voorin, in het midden, zonder gordel! En dan kwam er nog bij dat we de baby’tjes gewoon op onze schoot hadden. Ik was zo blij toen we uiteindelijk in het ziekenhuis aankwamen! Ik dacht ‘gelukkig ik ben ervan af!’ Maar ook op de terugweg reed hij heel gevaarlijk en ging hij opeens zelfs spookrijden omdat dat korter was! Ik ben dus heel blij dat ik nog leef! J
In de avond zouden we naar een dansoptreden gaan kijken in ‘Instituut Français’ in Dakar. We zouden daar ook iets eten. Maar doordat we lang op ons eten hebben moeten wachten, hebben we het optreden gemist! Heel jammer!
Vrijdag heb ik vooral voor school gewerkt (ja dat moet ook gebeuren) en voor de rest niet veel gedaan want voelde me beetje ziekjes worden. De nacht van vrijdag op zaterdag voelde ik me opeens heel slecht en had ik het super koud. Lap, weer een dag ziek in bed gelegen!
De volgende nacht werd ik wakker en zag ik een grote kakkerlak op de muur lopen! Brr ik haat die beesten! en ik overdrijf niet, ze zijn hier echt heeel groot! Ik wist niet goed wat ik moest doen en heb dan maar gewacht totdat er iemand wakker werd om naar het toilet te gaan. Uiteindelijk werd de oma wakker en hebben we samen het beest kunnen doden. J Toen kon ik weer lekker verder slapen.
En ohja! Ik heb deze week ontdekt dat ik een dakterras heb. Hier zit ik af en toe om even te ontsnappen van het geschreeuw en gehuil van de kinderen. En natuurlijk ook om te zonnen! Lekker muziekje op en chillen!

Het is bijna kerst! Het voelt zeer vreemd om de gezellige sfeer te moeten missen. December is een mooie maand en ik hou van de gezellige feestdagen. Ik zie er best tegenop om met kerstdag hier te zitten i.p.v. de heerlijke kalkoen van oma te eten! Ook al is het merendeel hier islamitisch, toch zijn heel wat winkels versierd en is er in Dakar zelfs kerstverlichting. Op deze manier heb ik toch een beetje een kerstgevoel. Ook heb ik op de markt een kerstmuts gekocht. J Waarschijnlijk ga ik kerstavond in de viavia vieren, met een Belgisch menu. Allé als het iets anders is dan rijst met vis ben ik al heel blij! J Met kerst zelf weet ik nog niet goed hoe en wat..

Prettige feestdagen!
A la prochaine!  
Xx Hady

It’s time for Africa!

...

Dit gevoel had ik al een hele lange tijd. Ik moest en zou ooit naar Afrika gaan en de cultuur beleven. Dit jaar heb ik deze kans gekregen en heb ik ze ook gegrepen! Maar zoals jullie al wisten heb ik het de eerste maand niet zo gemakkelijk gehad. Ik snapte niet goed wat me overkwam; ik wil dit al zo lang en zo graag en toch kan ik er niet van genieten?? Het grote cultuurverschil, minder luxe, ander eten andere waarden en normen, andere taal en de gedachte dat ik 6 maanden weg ben van vrienden en familie zorgde voor een moeilijke start. Het heeft even geduurd, maar gelukkig heb ik ondertussen de klik kunnen maken en besef ik nu wat ik hier doe en hoe graag ik dit wil doen!

Het is zeer moeilijk om uit te leggen wat ik zie, voel en meemaak. Het is een cultuur wat je enkel kan begrijpen door het zelf mee te maken, dat maakt het ook zo mooi. Ik kan de dingen steeds beter plaatsen en beschouw heel wat speciale gewoontes nu als normaal.
 Maar natuurlijk mis ik ook onze cultuur en zit ik vaak in een tweestrijd. Net zoals Sofie (die 11 maanden in Portugal zit) heb ik momenten dat ik liever thuis zou zijn, maar tegelijk zou ik hier ook niet weg willen. Ik heb zeker nog niet alles gezien en ben zeer benieuwd naar wat me nog allemaal te wachten staat!

Senegal kan je ook zien als een grappig land; soms zie ik iets en denk ik ‘haha dit kan je enkel hier meemaken!’ Geiten staan overal: op de weg, langs de weg, in de zee, op het dakterras,.. Verpleegkundigen die tussen het werk door even op bed gaan liggen of de hoofdverpleegkundige die op bed de dossiers invult.. Alles kan op de autoweg: auto’s die uit elkaar vallen rijden tussen de nieuwe dure auto’s, paard en kar, busjes waar mensen aan hangen, scooters, fietsers, voetgangers en zelfs skaters!.. Heb je honger of dorst, maar sta ja in de file? Geen probleem! Verkopers lopen rond met alles en komen tot bij u ;).. Ze dragen hier ook echt alles op het hoofd, zelfs een hele stapel eieren!.

Maar als toubab (blanke) is het niet altijd even gemakkelijk. Je wordt continu nageroepen met ‘psss toubab!’ en kinderen vragen je steeds om geld. Het is ook moeilijk om duidelijk te maken dat ik niet stinkend rijk ben en dat ik dus niet iedereen zomaar geld kan geven. Ook moet je je altijd eerst informeren over de normale prijs van iets wat je wilt kopen, anders betaal je veel te veel omdat je blank bent en dus automatisch genoeg geld hebt. Af en toe moet je ook eens nee zeggen en niets geven, maar dit voelt dan ook weer vervelend. Maar door hier als vrijwilliger te zijn, steun ik automatisch de economie en heb ik toch het gevoel dat ik zeker mijn steentje bijdraag.
Je kan helaas niet iedereen helpen en in je eentje de armoede uit de wereld jagen, maar alle kleine beetjes helpen!   

 En nu nog even een kort stukje over wat ik de afgelopen dagen gedaan heb.
Vorige week dinsdag ben ik natuurlijk weer naar het marktje geweest en heb ik weer vanalles gekocht. Ondertussen heb ik al heel wat chille marktkleren en heb ik een broek van de mango gevonden!  
Donderdagavond was er voor het afscheid van Jennifer en Danaj (2 studenten die hier 6 weken stage hebben gedaan) een visbarbecue in de ViaVia. Super lekker en gezellig! Zalig om eens geen rijst met vis te eten, maar vis met groenten en aardappelsalade! J Vrijdag moesten we dan wel helaas afscheid nemen!
In het weekend heb ik niet zo veel gedaan. Maar zondag moet ik wel zeker vermelden! Samen met Hanne (een vrijwilligster die hier ook voor 6 maanden zit) ben ik naar het meest westelijk punt van Afrika gewandeld. We hebben er in totaal 4u over gedaan! We hadden geen stratenplan of route maar wisten ongeveer waar het was. Maar tegen het einde wisten we het toch niet meer zo goed en zijn we beginnen rond te vragen. We werden naar verschillende kanten gewezen waardoor we even mis waren gelopen. Maar eenmaal aangekomen op point des Almadies was ik de zware toch en pijn meteen vergeten! We waren eerst iets gaan drinken op een terrasje met een heel mooi uitzicht om even te bekomen en dan even rondgelopen. Het is een plaats waar 3 stromingen samenkomen wat zorgt voor zeer vreemde golven. Het was vermoeiend maar zeker de moeite waard!
Maandag ben ik helaas ziek geworden en heb ik de hele dag in bed gelegen. Maar ik werd zeer goed verzorgd door Hanne en mijn gastfamilie. Ze waren ook bezorgd om mij en zeiden steeds dat ik goed moet drinken en toch iets moest proberen te eten.
Dinsdag ging het gelukkig al een heel stuk beter en ging het weer zen normale gangetje.
Woensdag was dan onze eerste les Afrikaanse dans. J  OMG wat is dit moeilijk! Ik had wel verwacht dat het moeilijk zou zijn, maar het is echt zeer moeilijk! En het vervelende is dat we de les in de binnenkoer kregen en dus iedereen ons kon zien. Hier is dat heel normaal en is er geen reden om u te schamen of u in te houden. Maar wij zijn dat totaal niet gewend en zijn sowieso al wat meer bescheiden, dus dit was wel even wennen in begin. Op dit moment bak ik er nog niets van en heb ik het gevoel dat ik me radicaal belachelijk maak, maar we gaan toch nog verder met de lessen en zullen wel zien waar we eindigen!
Woensdag heb ik op mijn kamer een plank aan de muur laten zetten zodat ik mijn kleren ergens kwijt kan. Ik ben echt super blij met het resultaat en de kamer lijkt nu veel ruimer en mooier!
En ohja ondertussen heb ik hier al 2 keer even regen gehad en is het een stuk kouder geworden. Ofja blijkbaar is het nog steeds in de 20 graden, maar ik heb toch al mijn truien moeten bovenhalen!

Tot de volgende!!
Xx

Bonsoir!

Ik ga deze keer eens beginnen met een aantal wist je datjes ;)

Wist je dat:


- Ik gewoon in Afrika leef, woon en werk? :o
- Ze hier de hele dag door 'bonsoir' zeggen?
- Ze nog rondrijden met paard en kar; tussen de autos en zelfs ook op de drukke wegen?
- Ik elke middag rijst eet en het raar genoeg nog steeds lekker vind?
- De Senegalezen super traag wandelen en het meest van de tijd maar wat rondslenteren?
- Hier taxi's rondrijden die bijna uit elkaar vallen?
- Ik super vaak denk: What the hell gebeurt hier??? :)
- Het niet gepast is om iets met u linker hand aan te geven? Hier is u linker hand eigenlijk de vervanger van toiletpapier ;)
- De vrouwen hier totaal geen schaamte hebben over hun borsten en het zeer normaal is om ze zomaar in openbaar boven te halen?
- Ze bij mij thuis ook gossip girl volgen? Maar helaas ingesproken in het Frans...
- Ik een pro ben in compressen vouwen?
- Ik eigenlijk al lang getrouwd had moeten zijn aangezien ik al 21 ben?
- Het zeer moeilijk is om in het Frans uit te leggen wat de volgende stelling betekent: Once you go black, you never go back.?
- Mijn Senegalese naam 'Hadi' is?
- Ik al lekker gebruind ben? Hihi

- Ik jullie super hard mis en iedereen een dikke knuffel wil geven!!?? :D

En nu zal ik maar eens vertellen wat ik de afgelopen week allemaal heb meegemaakt. ;)
Vorige week op stage is er eindelijk iets veranderd! :D
Dinsdag heb ik zelf het initiatief genomen en ben ik de verpleegkundigen gewoon gevolgd en heb ik laten merken dat ik eens iets wou doen. Ondertussen mag ik steeds meer doen en heb ik ook al een aantal keizersnedes gezien! :) De operatiekamers staan eigenlijk gewoon open dus toen ik op de gang stond te wachten om te helpen met de eerste zorgen kon ik de operatie gewoon meevolgen. :)
Maar nu even over het Senegalees werktempo: Ik moest een babytje wassen en was aan het wachten op het nodige materiaal. Maar dit ligt in een kast die op slot was (geen idee waarom) en kreeg steeds te horen dat ze de sleutel gingen zoeken.. In totaal heb ik bijna een uur gewacht en is de sleutel niet meer gevonden. Ook komt het wel eens voor dat er nergens een pamper te vinden en dat ze de baby dan maar in een doek windelen en zo terug aan de mama geven...
Qua steriliteit verbaas ik me ook continu! :o De redenering van wat steriel is en wat niet klopt totaal niet.. Een voorbeeldje: Ze gaan een navelkatheter plaatsen en moeten daarvoor steriele handschoenen aandoen. Maar al bij het aandoen gaat het mis... ze raken de handschoenen gewoon aan met hun andere hand.. Dus de handschoenen zijn niet meer steriel waardoor de katheter ook niet steriel geplaats wordt. En zo heb ik nog een hele lijst van situaties ;)
En het meeste wat ik hier te horen krijg is: Attend, Attend! Altijd maar wachten en wachten.. :p
Als samenvatting van wat ik hier allemaal zie, kan ik zeggen dat ik dit allemaal zeker niet zal tegenkomen in een ziekenhuis in België! Van de manier van een baby opnemen tot het plaatsen van een navelkatheter. Ik denk vaak: Ohjee wat doet die nu???!!
Maar dan probeer ik dit allemaal te relativeren door te denken dat dat gewoon zo is hier en dat ze ook niet dezelfde opleiding en middelen hebben als in België..

En toen stond het weekend voor de deur!! :D
Vrijdag ben ik een dagje naar Ile de Gorée (het slaveneiland) gegaan met Kim, charlotte en nog een aantal andere vrijwillegers. Het was een zeer mooi eiland en zeker een geslaagd dagje!
Zaterdag en zondag had men gastpapa, die gids is, een aantal uitstapjes gepland. We waren met een groepje van 7 en hebben ons maar laten verassen want niemand had een volledig idee van waar we nou precies allemaal naartoe gingen. Uiteindelijk hebben we Lac Rose, vismarktjes in Mbour, het eiland Fadiouth bezocht en hebben we in een hoteletje geslapen ergens in the middle of nowhere :) 's Morgens zijn we om half 7 opgestaan en naar het strand gegaan voor de zonsopgang! Het had even geduurd maar het was echt super mooi! :D
Het was echt een zeer leuk weekend en het was zalig om eens uitgebreid de toerist uit te hangen!

 

Tot slot: Op stage gaat het steeds beter en ik begin hier ook meer mensen te kennen waardoor ik de tijd veel beter omkrijg! :D
En vanaf volgende week begin ik met lessen Afrikaanse dans!! :D Ben eens benieuwd! :)

Tot de volgende!!
Xx
Hadi

ça va bien, merci!

Bonjour mes amis!!  <3

Zo.. weer een weekje verder!
Ik zal beginnen met te zeggen dat het al veel beter gaat en dat de dipjes stilaan minderen! :)

Vorige week zaterdag ben ik naar Dakar geweest met Yasmina (viavia) en nog 3 andere vrijwilligers om te shoppen. Ik heb een afrikaanse broek en wat souveniertjes gekocht (oma ik heb al een eerste kadootje!) :) Het was een leuk dagje en in de avond zijn we ook nog iets gaan drinken.

De dag erna ben ik met Yasmina en nog wat andere toubabs (wordt hier tegen een blanke gezegd) naar een eilandje geweest. Hier hebben we wat gechilld, gezwommen en verse vis gegeten! Was ook weer een leuk dagje :)

Maandag begon dan weer de 'werk'week. Ik mag nu wel eens een kindje wassen en verzorgen, maar raar genoeg heb ik het gevoel dat ze me totaal niet vertrouwen. Een voorbeeld; ik moest een kindje wegen en ik kom terug met het gewicht, maar de hoofdverpleegkundige geloofde het niet en ging terug met me mee naar de weegschaal om het kindje opnieuw te wegen! :o Dit was even een zeer rare situatie.. En het is me ook nog eens duidelijk geworden dat ik hier echt niets mag verspillen. Ik was een babytje aan het wassen met compressen, maar ik kreeg de opmerking dat ik veel te veel compressen had gebruikt. 'Nous sommes en Afrique, pas en Belgique!' Oeps!
Voor de rest mag ik nog niet veel doen en moet ik nog vooral observeren. Ik hoop dat het snel betert en dat ze me meer gaan vertrouwen. Maar hier in Senegal gebeurd alles op het gemak en zal alles uiteindelijk goed komen! :D

Dinsdag ben ik na men werk nog even naar het marktje geweest hier in Yoff. Hier heb ik ook weer wat broeken aan de haak geslagen :)

En toen begon het weekend..!
Donderdag zijn Karen en Eva afgekomen van Koalack om samen naar het feest op de Belgische ambassade te gaan. Karen bleef bij mij slapen tot zaterdag. Eindelijk een logé! :D
Het feest was echt super! Gratis eten en drank; Wat moet een mens nog meer hebben! :) De hapjes waren super lekker! En ja hoor..er was sushi!! In your face 'Sachimi girls! :D
Toen we nog als enige bij de ambassade zaten, besloten we maar om ergens anders naartoe te gaan om nog wat verder te feesten. :)

 

Vrijdag hebben Karen en ik lekker uitgeslapen en zijn we in de namiddag gaan chillen op het strand. Ook Kim, Charlotte en Eva waren erbij. Ook heeft Karen een poging gedaan tot surfen, maar het bord was best kapot en de zee was veel te wild.. geen succes dus :)
Voor de rest hebben we vrijdag niet meer veel gedaan en was een rustig avondje.
En vandaag heb ik Karen helaas weer moeten uitzwaaien en zal ik haar waarsschijnlijk pas weer met nieuwjaar zien! Maar we proberen vroeger nog eens af te spreken! :)

 

En ohja maandag was het de twaalfde van de maand en mog ik dus een envelop openen! Ik heb 6 enveloppen meegekregen met een verassing in en mag die elke 12de van de maand openen :) Spannend!

Wat ik hier eigenlijk ook begin te beseffen is dat ik een super goed leven heb en dat ik echt niet te klagen heb over mijn leven in België! Door zo ver te zitten van alles en iedereen begin je na te denken en te beseffen hoe goed je het eigenlijk hebt! Ik vind het ook een zeer rare gedachten dat ik hier nog 6 maanden zit en dat ik na die 6 maanden waarschijnlijk helemaal niet naar huis ga willen. Niet persoonlijk bedoeld! Haha :) Kan me dat op dit moment totaal niet voorstellen, maar iedereen maakt het mee dus zal ook ik zal zeker nog in de 'honeymoonfase' komen! :D

En ohja deze week heeft papa zijn vlucht geboekt en zal van 15 maart tot 22 maart mij komen bezoeken! :) En totaal niet verwacht maar super leuk; Ome Dirk van den Antwerp komt mee! :D
En mama komt me ook bezoeken in Februari!
Wie nog wat geld te veel heeft; Altijd welkom!! :D

En hier het adres voor  eventueel een kaartje:
Carlens Tilke
ViaVia Dakar

Route des Cimetières BP 8670

Yoff, DA

Senegal

 

( Zeker mijn naam niet vergeten! Dit is het adres van de viavia en dus niet mijn huis)

 Heb geen idee ivm postzegels, vraag dat maar aan het postkantoor ;)
Tip: Ik wil nog wat flairs ;) en een kerstkadootje mag er ook altijd bij, hihi :)

Tot de volgende!
En mis mij maar niet te fel :) !!!
XxX

Mange! Mange!

Bonsoir!

Wat een week!
Veel nieuwe indrukken, spanningen en helaas ook wat dipjes..

Maandag was men eerste dag in het ziekenhuis, ik had heel veel zenuwen! Maar gelukkig heeft mijn gastpapa mij gebracht en gewacht totdat ik bij de juiste persoon was :)
Ik werd ergens in een kamer gedropt waar ik moest wachten, geen idee op wie. Ik heb dan een uur op een stoel gezeten en gewacht. Dan kwam de hoofdverpleegkundige mij ophalen en moest ik naar een ander kamertje. Ook hier heb ik vooral moeten zitten en wachten.
Heel even heb ik meegelopen met een vroedvrouw (denk ik), zij ging de mama's onderzoeken. Toch even schrikken hoe de mama's die net een keizersnede gehad hebben hier moeten liggen. Geen privacy of comfort.. Het zal zeker een hele aanpassing zijn! Ook het werktempo is dag en nacht verschil! Iedereen komt 's morgens op het gemak aan, even omkleden, nog wat eten, babbelen... Ik sta nu op de gynaecologie-afdeling, maar vraag me niet hoe en wat, daar ben ik nog niet aan uit :). De pasgeboren kindjes wat in het ziekenhuis liggen worden één voor één binnen gehaald en dan verzorgd en gewassen. En als deze kindjes gewassen zijn, is het wachten op een acuut geval. Dus vanaf dan is het ook weer vooral zitten, en eventueel compressen vouwen. Ook is het hier als stagiaire vooral de bedoeling om te observeren en na een tijdje pas echt beginnen mee te werken. Dus ik heb 4 dagen maar wat gezeten, gekeken en compressen gevouwd. Klinkt misschien chill, maar ben het toch al wat beu aan het worden.. :)
Het zal dus nog even geduld kosten eer ik echt de kindjes mag verzorgen.



Door al deze nieuwe indrukken en spanningen, heb ik het ook wel eens moeilijk op de momenten dat ik alleen ben. Ik weet nog niet goed wat doen op mijn vrije dagen waardoor ik me soms ook wat verveel. Hierdoor heb ik toch al wat dipjes gehad en heb ik soms ook al wat heimwee...
Maar ik moet doorbijten en zeker niet opgeven! Het is nog even aanpassen en uitzoeken wat doen en dan komt alles goed! :)

Gisteren ben ik Kim en Charlotte gaan bezoeken in Pikine waar we bij een familie hebben mogen eten. Zeer lekker en een leuke ervaring! 'S avonds zijn we voor eerste keer op stap gegaan. De coach van de voetbalploeg (waar Kim en Charlotte stage lopen) had ons meegenomen naar een soort danscafé. Ik dacht: Waar zijn wij beland?! Haha :) overal hingen spiegels en iedereen was eigenlijk met zichzelf aan het dansen voor de spiegel.. Kon het maar niet geloven, zo bizar! :)

Nog even terzijde: Het komt hier vaak voor dat er een aantal dagen geen stromend water of elektricitet is. Douchen moet ik dan doen met een emmer water :) Maar hier ben ik al vrij snel aan aangepast. Ook de wc doorspoelen is hier een hele uitdaging :)
En over de titel 'Mange! Mange!': ik krijg 's morgens mijn ontbijt en tegen 15u is het middageten; meestal een rijstschotel, en 'savonds tussen 20u en 22u nog eens een hele schotel. Wanneer ik mijn lepel neerleg kijkt de oma naar mij en zegt dat ik nog moet eten.. Nu heb ik een trucje bedacht om mij niet te moeten overeten; langzaam eten zodat ze niet continu mijn eetgedeelte terug vullen en op deze manier lijkt het ook alsof ik meer heb gegeten :). Anders gaan ze mij naar huis kunnen rollen!! :o
Het eten is wel super lekker! :)
Alleen: stuur me wat Belgische chocolade!! :D

 

Morgen ga ik waarschijnlijk naar Dakar en 's avonds ook op stap, maar weet nog niet hoe en wat. Hier leven we van dag tot dag :)

Volgende keer zal ik een adres bijvoegen waarop jullie mij kaartjes ofzo kunnen sturen! :D

Tot de volgende!
Mis jullie en love you longtime!
Bisous! XxX






  

.Week 1.

Bonjour mes amis!!

Ondertussen heb ik helaas afscheid moeten nemen van mijn teamgenoten en ben ik alleen overgebleven in Yoff! :(

Maar eerst zal ik nog even donderdag overlopen:
Donderdag (dag 2) ben ik in de voormiddag samen men Lynn (een studente die vorig jaar ook haar stage heeft gedaan in Centre de Santé) naar het ziekenhuis gegaan om met de chef médecin enkele afspraken te maken. Het is echt een super vriendelijk man en ik kan er altijd terecht met problemen, een hele geruststelling! Morgen is mijn eerste dag en gaat hij me voorstellen aan iedereen. De eerste dagen mag ik overal een beetje rondkijken om dan te beslissen op welke afdeling ik wil gaan werken. Maar ik denk dat ik voor een afdeling met airco ga! :) Het zal morgen dus een zeer spannende dag worden!
In de namiddag ben ik naar de rest gegaan die al op het strand lagen. Hier kreeg ik wel even een vakantiegevoel! Het was zalig op het strand; lekker rustig, windje, zon, zee en strand! Want in de volle zon zonder wind is het echt niet uit te houden! In de avond hebben we niet veel meer gedaan, gewoon wat buiten gezeten in de viavia en op tijd gaan slapen.

Vrijdag was het dan zover; Lise, lien, kato, sarah, karen en eva vertrokken 's morgens om 7u naar Kaolack en Tambacounda. Een zeer raar gevoel want we zullen ze waarschijnlijk de komende 2 maanden niet meer zien! :( 
Kim en Charlotte zouden om 16u opgehaald worden door de organisatie om naar Pikine te gaan. Ik ben nog bij hun in de viavia gebleven tot 16u. Dan heeft Yasmina mij naar mijn gastgezin gebracht. Ik had super veel zenuwen! Het voelde toch wel raar om 'mijn huis' binnen te komen. Enkel de oma was thuis en de kindjes sliepen. Mijn kamer is zeker in orde! Alleen is de matras niet echt een matras zoals wij gewend zijn en heb ik geen kasten voor men kleren :p. Maar ik ben blij dat ik een eigen kamer heb en dat het proper is. Nadat ik mijn koffer had uitgepakt ben ik in de 'woonkamer' gaan zitten bij de oma en de kindjes. Het was zeer onwennig en de oma was ook niet zo spraakzaam. Even later werden de kindjes wakker en keken ze nogal vreemd naar mij :p. Ik vroeg of ze goed hadden geslapen, maar ze begrepen mij niet want ze spreken geen Frans, enkel Wolof. Maar gelukkig had ik balonnen bij! Die heb ik dan opgeblazen en ze waren er meteen mee aan het spelen! :) Dit was wel een goede ijsbreker. Tegen de avond kwam dan de mama thuis. Een heel vriendlijke vrouw, maar ook best stil. Ik merk nu ook hoe slecht mijn frans is! Ik dacht dat ik het wel voldoende onder de knie had, maar ik heb toch wel moeite om de mama en oma te verstaan. De papa is eigenlijjk nooit thuis, zoals de meeste mannen hier in Senegal. De papa kende ik wel al langer, hij zit meestal in de viavia. Hij werkt als gids voor de viavia en is zeer lief! Hij is zeer behulpzaam en als ik iets nodig heb mag ik het altijd vragen.
Het is wel zeer vreemd om nu alleen te zijn! Soms heb ik wel even moeilijk als ik thuis alleen zit en niemand heb om mee te praten. Ook heb ik geen internet bij mijn gastgezin, maar gelukkig mag ik altijd naar de viavia om internet te gebruiken :) Het zal de eerste weken nog zeer onwennig en vreemd zijn, maar uiteindelijk zal het zeker goed komen en zal ik ook meer mensen leren kennen!



















Ohja nog even iets over mijn eerste Senegalese maaltijd in het gezin; We zaten in de woonkamer en opeens kwam de oma dan af met de schotel eten. Dit wordt op de grond gezet en iedereen gaat er rond zitten en begint te eten. Maar wat heb ik echt niet graag??? ERWTEN! En wat zit er in de schaal?? Jaja Erwten! Gelukkig was er ook brood en heb ik het met veel brood gegeten :p De smaak was wel zeer goed! Iedereen eet dus van dezelfde schotel en heeft zijn 'driehoekje'. Ook letten ze zeer goed op dat ik zeker genoeg heb en gooien ze soms nog wat extra vlees naar mij :p Ik kan dus zeker zeggen dat ik zeer goed verzorgd wordt en dat ik zeker geen honger zal lijden! :D Maar door alle spanningen zat ik al vrij snel vol. Maar omdat het best onbeleefd is om niet alles op te eten, heb ik toch zoveel mogelijk proberen te eten :p



Momenteel weet ik nog niet goed wat doen door de dag en zit ik veel in de viavia. Hier begin ik dan ook de mensen beter te kennen :)

Volgende keer meer over de eerste dagen in ziekenhuis!
Tot snel!
XxX

Je suis arrivée!

Bonjour!

Na een heel wat traantjes was het dan zover; met 'team Senegal' stapten we op ons eerste vliegtuig richting Istanbul. Van daaruit zijn we dan naar Dakar gevlogen. Vorige nacht rond 3u zijn we eindelijk aangekomen. Het was een zeer lange en vermoeiende reis. Maar gelukkig hadden we elk een tv'tje waar we leuke films konden mee kijken.
Bij het buitenwandelen van de luchthaven kwam er meteen een hittegolf over ons heen! Het is hier 's nachts nog steeds 30 graden! :)
Yasmina van de ViaVia (reiscafé) stond ons op te wachten en had de taxi's voor ons geregeld. Tot vrijdagvoormiddag verblijven we nog met ons 9 in de ViaVia om een beetje onze weg te zoeken. Hierna worden we naar onze gastgezinnen gebracht. Maar ik blijf in hetzelfde dorpje :)

Ik heb vandaag ook te horen gekregen dat mijn gastmama net bevallen is! zalig!! :) en dan hebben ze nog 2 jongens van 3 en 6 jaar ongeveer.

Vandaag zijn we door Yoff gewandeld en naar Dakar gegaan. In Yoff is een super mooi strand waar ik zeker nog veel tijd zal doorbrengen! Ook is er een surfclubje waar ik hoogst waarschijnlijk lessen ga volgen! :)
Dakar is een zeer drukke stad! Het was allemaal even wennen in begin, maar ik denk wel dat ik het gewoon ga raken :) Net zoals in veel vakantielanden lokken ze u de hele tijd om te verkopen, maar hier is nog een ander systeem. Opeens hadden we een aantal Senegalezen bij ons lopen die ons naar verschillende winkels leidden. Wanneer wij iets kopen, krijgen zij ook een procentje. Zeer vreemd en chaotisch :)
Wat me ook is opgevallen vandaag is dat ze hier gevaarlijk rijden en dat de mensen gewoon op straat tussen de autos lopen, zelfs op een autostrade!
Ook staan ze met vanalles langs de weg om te verkopen aan bestuurders, van fruit tot zakdoekjes. :)

Morgen ga ik samen met een studente van vorig naar het Centre de Santé voor een kennismaking. Spannend!!

En nog een klein detail: de kindjes zijn megaschattig!!

Algemeen kan ik zeggen dat het de eerste weken zeer wennen en uitzoeken zal zijn. Maar ik zie het nog steeds zitten!
P.S. Mijn Senegalees gsm-nummer is: +221770968826

Tot de Volgendeeeeee!
 XOXO en zonnige groetjes!!

Aftellen is begonnen!

Salamaleikum!

Nog 23 dagen (30 oktober) en ik vertrek voor 6 maanden naar Senegal/Yoff!
Voor degene die het nog niet goed weten: Ik studeer BaNaBa internationale samenwerking Noord-Zuid aan de KHLeuven en ga 6 maanden stage lopen in Centre de Santé Philippe Maguilène Senghor als kinderverpleegkundige. Dit ziekenhuis staat op de 2de plaats in de hiërarchische organisatie van het medische systeem in Senegal. De bedoeling is dat ik op de verschillende pediatrische en neonatale afdelingen ga staan.
We zijn met 9 studenten die voor Senegal hebben gekozen. Ik heb geen duopartner en verblijf daarom alleen in een gastgezin. Maar 2 andere studenten zitten niet zo ver van mij, dus die kan ik regelmatig opzoeken :). De andere 6 studenten zitten in Kaolack en
Tambacounda, een heel eind van Dakar.

Ik verblijf in Yoff in een gastgezin met 2 kinderen :) Meer informatie volgt nog.
Yoff ligt in de buurt van Dakar.
Ik kijk er super hard naar uit, maar het besef dat ik alles en iedereen moet 'achterlaten' is wel vreemd.
Via deze blog kunnen jullie mij volgen ;) en natuurlijk ook op skype! :D

Tot de volgende!
Xx